'Ik heb geen behoefte aan gebabbel over de vanillevla'

Huisartsen en wijkverpleegkundigen vormen een belangrijke tandem in de eerstelijns zorg. Het groeiend aantal ouderen met complexe problemen spoort deze professionals aan om intensiever met elkaar samen te werken. Echter, gebrekkige communicatie tussen huisartsen en wijkverpleegkundigen komt vaak voor. Minke Nieuwboer deed onderzoek naar de factoren die deze communicatie beïnvloeden. 

Onderling vertrouwen en gedeelde verantwoordelijkheid
In gespreksgroepen met huisartsen en wijkverpleegkundigen is besproken wat er speelt in de praktijk. Op deze manier zijn de beïnvloedende factoren geïdentificeerd. De resultaten wijzen erop dat de huisartsen en wijkverpleegkundigen de onderlinge communicatie weinig effectief en efficiënt vinden. Onderling vertrouwen is de belangrijkste bevorderende factor. Professiegebonden factoren zoals verschillend taalgebruik en verschil in verantwoordelijkheid werken belemmerend, evenals organisatorische factoren zoals gebrek aan een gezamenlijk zorgplan, persoonlijk contact en tijd.

Aanbevelingen
Er zijn mogelijkheden aangegeven voor verbetering: meer en beter gestructureerd multidisciplinair overleg en meer persoonlijk contact. Ook is het nodig dat er interprofessionele trainingsprogramma’s worden ontwikkeld, die gericht zijn op onderlinge communicatie.

Lees het volledige artikel hier.